" تمجیدهای متظاهرانه‌ی غرب از ملک عبدالله"

واکنش هاي پرسوز و گداز رهبران کشورهاي غربي به خبر درگذشت ملک عبدالله پادشاه عربستان سعودي و تمجيد هاي متظاهرانه آنان از وي، بار ديگر دورويي غرب را در دم زدن از حقوق بشر و دموکراسي و استانداردهاي دوگانه آنها در مواجهه با کشورهاي مختلف، آشکار کرد.

عبدالله 90 ساله که دستکم بيش از دو دهه بر بنيادگراترين کشور خاورميانه با کارنامه حقوق بشري بسيار شرم آور حکومت کرده، جمعه گذشته درگذشت.

در پي اعلام خبر درگذشت وي، سيل پيام هاي تمجيد آميز رهبران اروپا و آمريکا از ملک عبدالله منتشر شد، پيام هايي آن چنان ستايش گر و دور از واقعيت که يک نويسنده اروپايي به کنايه گفت که انگار اين پيامها در تمجيد از «گاندي» رهبر فقيد و صلح طلب هند منتشر شده است.

در تازه ترين اين پيامها، «کریستین لاگارد» رئیس صندوق بین‌المللی پول با بیان اینکه «پادشاه سابق عربستان حامی حقوق زنان بود»، گفت: «من از مرگ او بسیار متاسف شدم. او یک رهبر بزرگ بود و اصلاحات زیادی را در داخل کشور خود انجام داد».

پيام لاگارد آنچنان تعحب آور بود که روزنامه گاردين چاپ لندن در گزارشي پرکنايه با اشاره به محدوديت هاي بسيار زياد براي زنان در عربستان سعودي از جمله بازداشت دو زن به جرم رانندگي در اين کشور ، با انتقاد از اظهارات لاگارد با کنايه گفت «لطفا ما را نخندانيد!».

پيش از لاگارد، سران آمريکا و اروپا نيز مشابه چنين پيامهايي صادر کرده بودند؛ باراک اوباما در واکنش به مرگ پادشاه سعودي گفته بود: «ملک عبدالله انساني صادق بود که به اقداماتش ايمان داشت». نخست وزير انگليس نيز در بيانيه ای از «تعهد ملک عبدالله به صلح و ايجاد درک و فهم بين عقايد مختلف» سخن گفته و حتي پرچم هاي بريتانيا در ساختمان هاي دولتي به حالت نيمه افراشته در آمده بود؛ اقدامي که برخي نمايندگان پارلمان آن را نکوهش کرده و با انتقاد از سابقه ضد حقوق بشري عربستان، اين حرکت را مغاير ارزشهاي اخلاقي توصيف کرده اند.

تمجيد ملکه و نخست وزير انگليس از ملک عبدالله، کوتاه مدتی پس از انتشار ویدئوی تکان دهنده از قطع سر یک زن در انظار عمومی در عربستان و همچنین حکم شلاق در ملا عام برای یک وبلاگ نویس اين کشور صورت گرفته است.

کشورهاي غربي و در راس آن ايالات متحده و بريتانيا همواره در حالي از ديکتاتورهاي منطقه خاورميانه - که حتي انتخابات ظاهري نيز در آن برگزار نشده - حمايت و در رساي رهبران درگذشته انها سخن فرسايي مي کنند که همزمان از کشورهاي مخالف خود از جمله ايران به دليل آنچه نبود دموکراسي در اين کشور و رعايت نکردن حقوق بشر با قرائت غربي خود مي خوانند، انتقاد کرده اند. اين دوگانگي در رفتار رهبران غرب آنقدر آشکار است که حتي موجب انتقادهاي گسترده در اروپا و آمريکا نيز شده است.

به اعتقاد ناظران، در حالي که کارنامه حقوق بشري کشوري چون عربستان بسيار تيره است، حمايت غرب از رژيم برخی کشورها موجب شگفتی است؛ کشورهايي که در آنها نه تنها حق آزادي بيان، شرکت در انتخابات، آزادي زنان و ... به رسميت شناخته نمي شود که حتي قانون اساسي مشخصي که تنظيم کننده روابط بين حکومت و مردم باشد نيز وجود ندارد.

در عربستان تحت حکومت پادشاهي «صلح طلب» چون ملک عبدالله هيچ انتخاباتي برگزار نمي شود، آزادي بيان وجود ندارد به گونه اي که يک وبلاگ نويس جوان صرفا به جرم نوشتن درباره آزادي به ده سال حبس و تحمل ضربات شلاق و جريمه هاي سنگين مالي محکوم مي شود، زنان از ساده ترين حقوق خود حتي حق رانندگي برخوردار نيستند و در صورت چنين "تخلفي" بلافاصله بازداشت مي شوند، حتي دو دختر پادشاه فقيد در حبس خانگي به سر مي برند. اقليت هاي ديني و مذهبي از جمله شيعيان به شدت سرکوب مي شوند و اجازه برگزاري علني  مناسک مذهبي خود را ندارند. براي سرکوب اعتراضات مردمی در بحرين ، به اين کشور نيروي نظامي اعزام مي کنند و در يک کلام کشور توسط خاندان سلطنتي و هزار شاهزاده متمول به هرگونه که دلخواه آنان است اداره مي شود اما  چنين حکومتی نه تنها با انتقاد مواجه نمي شود که مورد تمجيد نيز قرار مي گيرد.

علاوه بر اين، عربستان سعودي در چند سال اخير سرچشمه افراطي گري و تروريسم و بزرگترين حامي مالي و معنوي تروريستهايي چون القاعده، داعش و طالبان بوده است. فقط کافي است بدانيم 15 نفر از 19 هواپيمارباي فاجعه 11 سپتامبر، سعودي بوده اند و شاهزادگان متمول اين کشور ميلياردها دلار به گروههاي تروريست در سوريه و عراق کمک مالي مي کنند. اما آمريکا و اروپا که خود را در خط اول مبارزه با تروريسم و بنيادگرايي در دنيا معرفي مي کنند، نه تنها بر رياض فشاري وارد نمي کنند که از آنها حمايت نيز کرده اند.

پس با اين کارنامه پربار عربستان در نقض حقوق بشر،​ ترويج بنيادگرايي و افراطي گري و حمايت از تروريسم، دليل اين همه اعتبار و منزلت پادشاهان عربستان و ديگر کشورهاي مشابه منطقه نزد رهبران غرب چيست؟ «بشکه هاي نفت» و «قرار گرفتن در اردوگاه غرب» دو عامل اساسي حمايت آمريکا و متحدان غربی اش از چنين رژيم هايي است.

رفتار دوگانه غرب در چنين مواردي نشان مي دهد واژه هاي دموکراسي، حقوق بشر و مبارزه با تروريسم و افراطي گري، صرفا شعارهايي براي کسب منافع بيشتر است وگرنه کيست که نداند تروريستها در دامن متحدان امريکا متولد مي شوند و مي ميرند.

نویسنده: محسن ماندگاری

دیدگاه‌های نویسنده‌ی ‌این مقاله، لزوما بیانگر مواضع شبکه‌ی پرس تی وی نیست

ح ر ب / ح ر ب

Press TV’s website can also be accessed at the following alternate addresses:

www.presstv.co.uk