استرالیا به آزار پناهجویان در جزیره نائورو متهم شد

گروه‌های حقوق بشری در گزارشی تازه اعلام کرده‌اند استرالیا برای جلوگیری از ورود پناهجویان از طریق قایق به این کشور، آن‌ها را در یک اردوگاه ساحلی مورد آزار و سوءاستفاده قرار می‌دهد.

خشونت روزانه، اقدام به خودکشی و عدم دسترسی کودکان به درمان پزشکی تنها برخی از مواردی هستند که در تازه‌ترین گزارش سازمان‌های دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل پس از بررسیِ وضعیت پناهجویان در استرالیا مطرح شده است.

کارشناسان این دو سازمان در ماه ژوئیه (تیرماه) از یک مرکز بازداشتِ دورافتادۀ پناهجویانِ استرالیا در جزیرۀ نائورو، در اقیانوس آرام، بازدید کردند.  

مایکل بوچنک، مشاور ارشد بخش حقوقِ کودکانِ سازمانِ دیده‌بان حقوق بشر یکی از دو محققی بود که به نمایندگی از این سازمان، با روادید قانونی، اما بدون اطلاع به مقامات دربارۀ قصد خود و سازمانی که وی را به نمایندگی اعزام کرده است، به این جزیره سفر کرد.  

بوچنک به شبکۀ خبریِ سی.ان.انِ امریکا در این باره گفت: «من تا کنون هیچ کشور توسعه‌یافته‌ای را ندیده‌ام که چنین رفتاری با افرادی داشته باشد که بی‌هیچ جرمی به دنبال آزادی و برای فرار از آزار و اذیت به آن‌جا پناه برده باشند.»

در گزارش این دو گروه حقوق بشری آمده است که دولت استرالیا به خوبی از شرایط موجود در نائورو آگاه است و به نظر می‎رسد از این وضعیت برای جلوگیری از ورود پناهجویان بیشتر و هشدار به آن‌ها، استفاده می‎کند.

مقامات استرالیایی پس از انتشار این گزارش اعلام کردند هیچ تماسی در رابطه با اتهاماتِ مطرح شده با آن‌ها گرفته نشده است و «بسیاری» از این اتهامات را به شدت تکذیب می‌کنند.

سخنگوی وزارت مهاجرت و حفاظت مرزیِ استرالیا در این باره گفت: «ما از سازمان عفو بین‌‎الملل می‌خواهیم پیش از انتشار چنین اتهاماتی با وزارت (مهاجرت) تماس بگیرد. وزارت بسیاری از ادعاهای مطرح شده در این گزارش را به شدت رد می‌کند.»

البته این سخنگو مشخص نکرد، کدام یک از ادعاهای مطرح شده، تکذیب می‌شوند.

«ما ارواحی مُرده در بدن‌های زنده هستیم»

سازمان‌های عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر در گزارش خود که روز چهارشنبه (13 مرداد) منتشر شد، متن گفت‌وگوهایشان را با پناهجویانی که در بازۀ زمانیِ نامحدودی در جزیرۀ نائورو نگه‎داشته می‎شوند، گنجانده‌اند.

یکی از این پناهجویان گفته بود: «مردم در اینجا یک زندگی واقعی ندارند. ما فقط زنده می‌مانیم. ما ارواحی مُرده در بدن‎های زنده هستیم... ما هیچ امید یا انگیزه‌ای نداریم.»

براساس گزارش بوچنک، پناهجویان به وی اعلام کردند که آن‌ها هر روز مورد آزار و اذیت مردم محلی قرار می گیرند، شرایط بهداشتی خوبی ندارند و بسیاری از آن‌ها از جمله کودکانِ 10 سال به بالا، دست به خودکشی زده‌اند.

بوچنک گفت: «چه چیزی در ذهن یک کودک 10 ساله می‌گذرد که به خودکشی می‌اندیشد؟»

بیش از 20 پناهجو در گفت‌وگو با بازرسینِ این دو سازمان اعلام کردند نائورویی‌ها اموال آن‎ها را به سرقت می‌برند. یکی از این پناهجویان از ناحیۀ سر هدف ضربۀ یک کارد بزرگ قرار گرفته بود.

به محققانِ این دو سازمان گفته شده است که بسیاری از کودکان پناهجو به مشکلات روحی از جمله شب‌ادراری یا توقف ارتباطات اجتماعی دچار شده‎اند و اکثراً در مدرسه با زورگویی دانش‌آموزانِ محلی روبرو می‌شوند.

برخی از پناهجویان نوجوان به محققان گفتند به دلیل این آزارها، ترک تحصیل کرده‌اند.

استرالیا از سال 2012 پناهجویانی را که قصد دارند با قایق به این کشور برسند، در کشورهای کوچک اقیانوس آرام مانند نائورو و مانوس پاپوآ گینه‌نو، اسکان می‌دهد.

این اقدام برای هشدار به دیگر پناهجویانی صورت می‌گیرد که قصد دارند این سفر پرمخاطره را در پیش بگیرند. از سوی دیگر برای پناهجویان حاضر در اقیانوسیه روشن می‌شود که هرگز پناهندگی کشور استرالیا را دریافت نخواهند کرد.

براساس اعلام دولت استرالیا میان سال‌های 2007 تا 2013 میلادی، دست‌کم 1 هزار و 200 نفر در مسیر رسیدن به این کشور در اقیانوس غرق شده‌اند.

دادگاه علی استرالیا در ماه فوریه (بهمن یا اسفند 94) به دولت مجوز داد پناهجویانی را که با قایق و بدون مجوز وارد آب‌های استرالیا می‌شوند، بازداشت کنند.  در پایان ماه ژوئن (تیر 95)، دولت استرالیا اعلام کرد 442 نفر از جمله چندین کودک در جزیرۀ نائورو در بازداشت به سر می‌برند.

انتشار این گزارش تازه در حالی صورت گرفته است که طی ماه گذشته مقام‌های استرالیایی با انتقادات شدید بین‌المللی در رابطه با شکنجۀ زندانیانِ کودک و نوجوان در سرزمین‌های شمالیِ این کشور مواجه شدند.

کمیسیون عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد روز جمعه (8 مرداد) شکنجه و آزار افراد زیر سن قانونی در زندانی در استرالیا را «تکان دهنده» خواند و آن را محکوم کرد.  اخیراً ویدئویی تکان دهنده از این زندان منتشر شده بود که نشان می‌داد زندان‌بانان از گاز اشک‌آور و کلمات رکیک در برخورد با زندانیان نوجوان به ویژه دو تن از آن‌ها که گفته شده قصد فرار داشته‎اند، استفاده ‌کرده‌اند.

در بیانیه کمیسیون عالی حقوق بشر سازمان ملل آمده بود: «از (دیدن) ویدئوی بازداشتگاه جوانان دان‌دیل در سرزمین شمالی شوکه شده‌ایم.»

کمیسیون عالی حقوق بشر سازمان ملل همچنین از دولت استرالیا خواست پروتکل اختیاری کنوانسیون منع شکنجه را تصویب کند و اجازه دهد بازرسان مستقل به طور منظم از زندان‌ها و بازداشتگاه‌های این کشور بازرسی کنند.

استفاده از این مطلب با ذکر منبع «پرس تی وی فارسی» بلامانع است.

Press TV’s website can also be accessed at the following alternate addresses:

www.presstv.co.uk