آمریکا: مباشر زرادخانه یا تروریسم هسته‌ای؟

«اداره امنیت ملی هسته‌ای در ششمین سال پیاپی، برای فعالیت‌های تسلیحاتی خود درخواست افزایش بودجه کرده است. رقم این افزایش 11.2 درصد است و بیشتر آن به برنامه‌های افزایش طول عمر سلاح‌های موجود در زرادخانه و بهره‌برداری مجدد از توانمندی‌های پلتونیومی و اورانیومی اختصاص خواهد یافت.»

اداره امنیت ملی هسته‌ای وزارت انرژی آمریکا

با وجود آن که آمریکا تقریبا از نیم قرن پیش متعهد شده است «با حسن نیت مذاکرات» درباره «خلع سلاح عمومی و کامل» را پیگیری کند، اما همچنان زرادخانه عظیم سلاح‌های اتمی خود را حفظ کرده است.

آمریکا با مجهز کردن موشک‌های بالستیک قاره پیما، موشک‌های بالستیک زیردریایی پرتاب و بمب‌افکن‌های استراتژیک به 1642 کلاهک هسته‌ای به روشنی در مقابل هدف بلند مدت پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) قرار گرفته است. اما با وجود این لجاجت‌ها و سرسختی‌های آشکار، ایالات متحده گستاخانه ایران را تهدید می‌داند؛ این در حالی است که ایران نه از سلاح‌های هسته‌ای برخوردار بوده و نه برنامه‌ای برای دست یافتن به سلاح‌های هسته‌ای دارد.

اداره امنیت ملی هسته‌ای وزارت انرژی ایالات متحده به عنوان ناظر بر زرادخانه تسلیحات هسته‌ای شناخته می شود و مسئول نگهداری ذخایر عظیم تسلیحات هسته‌ای این کشور است. این اداره با مجموعه‌ای از هشت سایت سلاح‌ هسته‌ای و 30 هزار کارمند، «مسئول افزایش امنیت ملی از طریق کاربرد نظامی علوم هسته‌ای است.» اداره امنیت ملی هسته‌ای که وظیفه آن کسب اطمینان از این است که آمریکا «از طریق کاربرد علم، فن‌آوری، مهندسی و تولید، بازدارندگی هسته‌ای امن، ایمن و موثر را حفظ ‌کند» تاکید دارد که «از سال 1991 هیچ سلاح هسته‌ای جدیدی طراحی نشده است.» اما این اداره در تناقضی آشکار، «حفظ برتری ایالات متحده در فن‌آوری و علوم هسته‌ای را حفظ می‌کند.» به عبارت دیگر، رسالت این اداره حفظ نقش ایالات متحده به عنوان سردمدار تروریست هسته‎‌ای در جهان است.

تقریبا 9 میلیارد دلار از بودجه 12 میلیارد و 500 میلیون دلاری اداره امنیت ملی هسته‌ای صرف فعالیت‌های تسلیحاتی می‌شود که این فعالیت‌ها شامل تحقیقات، پیشرفت، آزمایش و ارزیابی زرادخانه سلاح‌های هسته‌ای و تولید اجزای سلاح‌های هسته‌ای است. در چارچوب این برنامه، یک میلیارد و 300 میلیون دلار به برنامه‌های افزایش طول عمر تسلیحات و تغییرات عمده اختصاص می‌یابد. این برنامه بخشی از برنامه کلان 30 ساله آمریکا برای نوسازی تسلیحات هسته‌ای به نام «سه‌گانه هسته‌ای» است که هزینه آن یک تریلیون دلار برآورد شده است. بر اساس این برنامه، موشک‌های قدیمی بالستیک قاره پیما (ICBMs)، موشک‌های بالستیک زیردریایی پرتاب (SLBMs) و بمب‌افکن‌های بی 2 (B-2) و بی 52 اچ (B-52H) است. از این بودجه یک تریلیون دلاری، 350 میلیارد دلار که بیش از تمام هزینه‌های سالانه بهره‌برداری، پشتیبانی و سایر فعالیت‌های مربوط به برنامه سه‌گانه اتمی است، به فعالیت‌های تسلیحاتی اداره امنیت ملی هسته‌ای اختصاص خواهد یافت.

برنامه سه‌جانبه اتمی ایالات متحده شامل زیردریایی‌ها، بمب‌افکن‌ها و موشک‌هایی است که در زیر به آن اشاره می‌شود:

چهارده زیردریایی کلاس اوهایو (کشتی، زیردریا پیما، موشک بالستیک، کلاهک هسته‌ای) که هرکدام شامل 24 لوله پرتاب موشک بالستیک تریدنت 2 یا دی 5 مجهز به کلاهک‌های هسته‌ای W76  و W88 هستند. این زیردریایی‌ها در پایگاه‌های زیردریایی بنگور در واشنگتن و خلیج کینگز در جورجیا مستقرند؛

نود و چهار بمب‌افکن استراتژیک با قابلیت حمل بمب اتمی که هفتاد و شش بمب‌افکن بوئینگ بی-52 استراتوفورترس که در پایگاه‌های نیروی هوایی بارکسدال درلوئیزیانا و مینوت در داکوتای شمالی و هجده بمب‌افکن بی 2 اسپریت در پایگاه هوایی وایت‌من در ایالت میزوری مستقر هستند.

آمریکا 450 موشک قاره‌پیمای مینتمن 3 زمین پرتاب در اختیار دارد که وزن هر کدام 35 تن است. این موشک‌ها در سه دسته 150 تایی در سه پایگاه هوایی اف ائی وارن در ایالت وایومینگ، مینوت در ایالت داکوتای شمالی و پایگاه نیروی هوایی مالمستورم در ایالت مونتانا نگهداری می‌شوند.

قرار است هر یک از «پایه‌های» برنامه سه‌گانه هسته‌ای آمریکا در چارچوب برنامه نوسازی، به روز رسانی یا جایگزین شوند. انتظار می‌رود تا سال 2022 هزینه این برنامه به 20 میلیارد و 800 میلیون دلار افزایش یابد که بیش از دو برابر هزینه‌ فعلی خواهد بود.

برای جایگزینی زیردریایی اتمی کلاس اوهایو، یک زیردریایی جدید با نام بازدارنده استراتژیک دریایی (SBSD) یا (SSBNX) که اکنون با نام «برنامه جایگزین اوهایو» شناخته می‌شود طراحی خواهند شد تا جایگزین موشک‌های بالستیک تریدنت 2 شوند. این زیردریایی در چارچوب برنامه افزایش طول عمر تسلیحات اداره امنیت ملی هسته‌ای آمریکا در حال طراحی هستند. ارتقا کلاهک‌های هسته‌ای W67 و W88 که بر روی موشک‌های تریدنت 2 نصب شده‌اند آغاز شده است تا جایگزین مکانیزم‌های مسلح کردن، آمیختن و شلیک شود. کلاهک‌های هسته‌ای جدید که به کلاهک‌های هم‌کنش Interoperable Warheads) IW-1) و IW-2  شناخته می‌شوند در راستای بخش دیگری از برنامه افزایش طول عمر توسعه خواهند یافت تا از آن‌ها در موشک‌های بالستیک زیردریایی یا موشک‌های بالستیک قاره‌پیما استفاده شود. هزینه این برنامه که از سال 2014 آغاز شده و تا 2023 ادامه خواهد داشت 82 میلیارد دلار برآورد شده است.

همچنین، برای جایگزینی موشک‌های بالستیک قاره‌پیما مینتمن 3 که نخستین بار در سال 1970 عملیاتی شد، موشک جدیدی با نام «بازدارنده استراتژیک زمین پرتاب» (GBSD) تولید خواهد شد و بر اساس برنامه افزایش طول عمر، مینتمن 3 برای استفاده پس از سال 2030 ارتقا خواهد یافت. کلاهک‌های هسته‌ای هم‌کنش IW-1 و IW-2 نیز جایگزین کلاهک‌های W78  و W87 فعلی خواهند شد. هزینه این برنامه که از سال 2014 آغاز شده و تا سال 2023 ادامه خواهد داشت 24 میلیارد دلار برآورد شده است.

برای جایگزینی بمب‌‌افکن‌های بوئینگ 52 اچ که در دهه 1960 تولید شدند و نیز ناوگان بمب‌افکن‌های سنگین بی 2 که قدیمی است، نسل جدیدی از بمب‌افکن‌ها با نام «بمب‌افکن استرایک دور برد» (LRS-B) تولید خواهند شد که هم‌زمان جایگزین سلاح دوربرد استندآف (LRS-O) می‌شوند که در موشک‌های کروز هواپرتاب از آن‌ها استفاده می‌شود. بر اساس برنامه افزایش طول عمر، بمب‌های اتمی بی 61 که بر روی این نسل از بمب‌افکن‌ها کار گذاشته می‌شوند، ارتقا خواهند یافت، کلاهک هسته‌ای جدیدی برای سلاح دوربرد استندآف انتخاب خواهد شد و توانایی بمب‌افکن‌های بی 2 برای حمل موشک‌های کروز به روز رسانی می‌شود. هزینه این برنامه از سال‌ 2014 آغاز و تا 2023 ادامه خواهد داشت 40 میلیارد دلار برآورد شده است.

شاید بپرسیم «توجیه این هزینه‌های بی‌رویه برای سلاح‌های کشتار جمعی بیشتر چیست؟» طبق معمول، سیاستمداران آمریکایی تاکید دارند که افزایش توان نظامی صرفا واکنشی به رقابت تسلیحاتی تکنولوژیکی است که قدرت‌های دیگر آغازگر آن بوده‌اند. مایکل ترنر، عضو مجلس نمایندگان آمریکا به نقل از اعضای تیم مذاکره‌کننده «پیمان استارت جدید» می‌گوید «روسیه با استفاده از سامانه‌های جدید و بسیار پیشرفته‌تر در حال نوسازی هر یک از بخش‌های سه‌گانه اتمی خود است.» چین هم «همواره در حال افزایش تعداد و قابلیت موشک‌های بالستیک خود است» و «فعالانه برای دستیابی به نیروی بازدارنده اتمی زیردریایی پرتاب که هرگز نداشته است، کار می‌کند.»

علاوه بر سامانه‌های استراتژیک سه‌گانه هسته‌ای که تابع محدودیت‌های «پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک» (استارت جدید) است، ایالات متحده چندین سلاح اتمی تاکتیکی (غیر استراتژیک) بر اساس [طرح] بمب بی 61 وارد عرصه کرده و بر روی جنگنده‌های مجهز اف 15 و اف 16 کار گذاشته است. این نسخه بمب بی 61-12 است که برای تقویت و افرایش طول عمر نسل‌ بمب‌های بی 61-1، 3، 4 و 10 معرفی شده‌اند اما در واقع، «کیتی» که دم این بمب افزوده شده، آن را به یک سلاح اتمی تاکتیکی هوشمند تبدیل کرده است. اگر چه تولید بمب‌های بی 61-12 کم است و مواد رادیواکتیو کمتری در آن به کار رفته، اما دقت آن افزایش یافته است و به نظر می‌رسد این بمب‌ها بیشتر شبیه به نسل جدیدی از بمب‌های اتمی بی 61 است که با افزایش قابلیت‌های آن به سلاح تاکتیکی پیش‌گیری کننده تبدیل شده است.

آمریکا 180 بمب هسته‌ای بی 61 در اختیار دارد که در جاهای مختلف دنیا به شرح زیر مستقر هستند: پایگاه هوایی وولکل در هلند برای استفاده بر روی جنگنده‌های اف 16 هلندی، پایگاه هوای کلینی بروژل بلژیک برای استفاده بر روی بمب‌افکن‌های اف 16 بلژیکی، پایگاه هوایی بوخل آلمان برای استفاده بر روی جنگنده‌های تورنادوی آلمان، پایگاه هوایی گدی توره ایتالیا برای استفاده بر روی جنگنده‌های تورنادوی ایتالیا، پایگاه هوایی اویانو ایتالیا برای استفاده بر روی جنگنده‌های اف 16 آمریکایی و پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه برای استفاده بر روی جنگنده‌های اف 16 آمریکا و ترکیه.

این که پنج کشور هم‌پیمان آمریکا در ناتو که همه آن‌ها جز کشورهای غیر هسته‌ای هستند، اجازه می‌دهند تا دست‌نشانده‌های مجهز به سلاح هسته‌ای آمریکا باشند تاکیدی بر نهایت ریاکاری و افراط است که آمریکا آشکارا بر خلاف ماده 2 ان‌پی‌تی به آن متوسل می‌شود. در حالی که هم‌زمان می‌خواهد دیگر کشورها همچون ایران، سخت به معیارهای عدم گسترش سلا‌های هسته‌ای پایبند باشند.

آمریکا ادعا می‌کند چنین رابطه‌ای ناقض ان‌پی‌تی نیست زیرا سلاح‌های کشتار جمعی که در این کشورهای هم‌پیمان واشنگتن در ناتو مستقر شده‌اند همچنان تحت کنترل ارتش آمریکا هستند. با این حال، همان گونه که هانس ام کریستنسن، مدیر پروژه اطلاعات هسته‌ای در فدراسیون دانشمندان آمریکا، می‌گوید «سوای بحث‌های حقوقی، شریک شدن سلاح‌های اتمی، رعایت هنجارهای منع گسترش سلاح‌ها اتمی را که ناتو و ایالات ‌متحده در دیگر جاها از آن حمایت می‌کنند، تضعیف خواهد کرد. در واقع، جنگ‌طلبان واشنگتن  به جای آن که بر خلاف ادعای خود درگیر «نظارت بر زرادخانه» شوند، در حقیقت در حال اشاعه تروریسم اتمی در جهان هستند.  

 اگرچه آمریکا بر خود می‌بالد که 65 سال از سلاح اتمی استفاده نکرده است، در عین حال تاکید می‌کند اگر حتی کشورهای غیرهسته‌ای تعهدات خود بر اساس ان‌پی‌تی را زیر پای بگذارند، آمریکا این حق را دارد از سلاح‌های کشتار جمعی هولناک خود علیه آن‌ها استفاده کند. اطمینان از این که آمریکا «تنها در شرایط استثنایی برای دفاع از منافع حیاتی ایالات متحده با هم‌پیمانان و شرکای خود استفاده از سلاح‌های هسته‌ای بررسی می‌کند» اندکی موجب آسودگی خاطر کشورهای غیر دارنده سلاح هسته‌ای مانند ایران می‌شود که همواره سردمدار حامی تروریسم اتمی در جهان آن‌ها را تهدید می‌کند. 

با وجود آن‌ که آمریکا هنجارهای ان‌پی‌تی را زیر پا می‌گذارد و آشکارا دیگر کشورها را تهدید هسته‌ای می‌کند، اما کوری گاردنر، سناتور جمهوری‌خواه، ایران را متهم کرده است که «درگیر انواع فعالیت‌های هسته‌ای است که تعهدات این کشور را به عنوان یکی از امضاکنندگان پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نقض می‌کند.» گاردنر، به عنوان ستاره جمهوری‌خواه دست راستی در  حال ظهور و حامی رژیم صهیونیست و یکی از 47 سناتوری که نامه اخیر به رهبری ایران را امضا کردند، تاکید می‌کند که «مردم آمریکا، از طریق نمایندگان خود در کنگره هر گونه توافقی را که تهدید یک ایران هسته‌ای را کاملا از بین نبرده باشد رد می‌کنند.» اما آقای گاردنر باید آگاه باشد که بسیاری احساس می‌کنند اکنون وقت آن رسیده که تهدید هسته‌ای ایالات متحده را کاملا از بین برد.

وزارت دفاع آمریکا سال 2010 در گزارش خود با نام «بررسی وضعیت هسته‌ای» هشدار می‌دهد «اگر امروز جلوی روند خطرناک گرفته نشود و این روند تغییر نکند، خیلی زود در دنیایی زندگی خواهیم کرد که همواره بر تعداد کشورهای برخوردار از سلاح‌های هسته‌ای افزوده شده و احتمال افتادن سلاح‌های هسته‌ای به دست تروریست‌ها افزایش خواهد یافت.» اما این تنها آمریکا بود که با بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی مرتکب تروریسم هسته‌ای شد و مصرانه از برداشتن چنگال مرگ خود از روی «بمب‌های بازدارنده اتمی» خودداری می‌کند.

نویسنده: یورام عبدالله وئیلر، نویسنده و منتقد سیاسی مستقل که تا به حال مقالات زیادی درباره خاورمیانه و آمریکا نوشته است.

دیدگاه نویسنده این مقاله لزوما بیانگر دیدگاه شبکه پرس تی‌وی نیست.

م ب

Press TV’s website can also be accessed at the following alternate addresses:

www.presstv.co.uk