ایروم چانو شارمیلا، زنی 44 ساله که در هند به «بانوی آهنین مانیپور» معروف است، پس از 16 سال روز سه شنبه (19 مرداد) به اعتصاب غذای خود پایان داد.
این زن طولانیترین اعتصاب غذای دنیا را در سال 2000 میلادی در اعتراض به مرگِ 10 غیرنظامی که گفته میشد به دست سربازان هندی کشته شدهاند، آغاز کرد.
این حادثه در روستایی در ناحیۀ ایمفال در ایالت مانیپور در شمال شرقِ هند رخ داد و شارمیلا به عنوان یک فعال در اعتراض به قانون اعطای قدرت ویژه به نیروهای مسلح هند در مناطق آشوبزده، اعتصابِ خود را آغاز کرد.
براساس اختیاراتی که به نیروهای مسلح داده شده است، آنها میتوانند در مناطق خاصی بدون دریافت مجوز وارد منازل شوند، مظنونین را بدون حکم دستگیر کنند و یا حتی به آنها شلیک کنند.
شارمیلا که در سال 2005 میلادی نامزد دریافت جایزۀ نوبل شد، صبح روز سهشنبه (19 مرداد) از بیمارستان جواهر لعل نهرو در مانیپور تحت تدابیر شدیدِ امنیتی به دادگاه منتقل شد تا در مقابل اتهام «خودکشی» از خود دفاع کند.
وی در این بیمارستان تحت بازداشت قضایی بود و از طریق لولۀ بینی تغذیه میشد.
این فعال از سال 2000 دستکم 14 بار به دلیل آنچه تلاش برای خودکشی عنوان شده است، دستگیر شد. مقامات هندی با توجه به قانون منع خودکشی، در این مدت با تغذیۀ اجباری از طریق بینی وی را زنده نگه داشتند.
وکیل شارمیلا در سال 2014 عنوان کرد که موکلش قصد خودکشی نداشته است و با اشاره به تاریخچۀ مبارزه از طریق اعتصاب غذا در هند، از جمله اعتصاب طولانیمدتِ مهاتما گاندی، رهبر فقید هندوستان، برای استقلالِ کشور، تصریح کرد اعتصاب غذا جرم نیست.
در دادگاه پیشینِ این زن هندی، حکم دادگاه بدوی دربارۀ اقدام به خودکشیِ شارمیلا رد شد. وی قول داد که به اعتصاب غذای خود پایان دهد و به قید وثیقه آزاد شد.
دو هفتۀ پیش وی به هوادارانش اعلام کرد در آیندۀ نزدیک به اعتصاب غذای خود پایان خواهد داد و در انتخابات سراسری 2017 به عنوان نامزد مستقل شرکت خواهد کرد.
وی در جمع خبرنگاران گفته بود: «مبارزۀ من تا کنون به تنهایی بود، بنابراین تصمیم گرفتهام به جای تداوم اعتصاب به عنوان یک نمایندۀ مجلس، جنگی دموکراتیک علیه اختیارات نیروهای ویژه به راه بیاندازم.»
استفاده از این مطلب با ذکر منبع «پرس تیوی فارسی» بلامانع است.